Στο ντοκιμαντέρ ΣΤΗ ΒΗΘΛΕΕΜ ΑΠΕΝΑΝΤΙ της Καλλιρρόης Κωστίκογλου, συναντάμε δύο γυναίκες όπου με τη σκληρή δουλειά και την εμπειρία τους μας οδηγούν σταδιακά στην επανοικειοποίηση ενός καθημερινού αλλά ταυτόχρονα ηθελημένα αθέατου θέματος. Ο θάνατος είναι διαρκώς παρών. Το χώμα, το τελευταίο οχυρό μεταξύ ζωής και θανάτου, περνάει εξολοκλήρου από τα χέρια της Γιώτας και της Λαμπρινής. Η καθημερινή επαφή με αυτό, με τρόπο ο οποίος εν τέλει ξεπερνά τα όρια της τελετουργίας αλλά και της εργασίας, μας συνοδεύουν στο ταξίδι της γνωριμίας μας με αυτή την Άλλη πόλη που για πάνω από μία δεκαετία χτίζουν και γκρεμίζουν έξω από τα όρια του αστικού ιστού του Αγρινίου. Σκάβουν, τρυπάνε το μάρμαρο, βάζουν κομπρεσέρ για να μαλακώσουν το χώμα. Ξυπνούν το κατεξοχήν κοιμώμενο. Η δουλειά τους, η τελευταία εργασία για το νεκρό που πλέον έφυγε, ένα πόστο ανοίκειο αλλά εξαιρετικά σημαντικό, δίχως εκείνες ο νεκρός δε θα ταφεί και η ιστορία του δε θα τελειώσει. Ένα ντοκιμαντέρ για το πώς οι νεκροί με τους ζωντανούς συνυπάρχουν και πως ο θάνατος αναπνέει μέσα μας.